I went all over Japan last autumn (well not all over but really a lot of places) and got gigabytes of backlog in pictures. Tipong I-need-another-harddisk-to-put-my-pictures na backlog.

Taray di ba? Pero quiet lang tayo na tsamba lang ang kuhang yan. Haha!

Nag-go na ako at nagpaulan sa Nikko. Nakipagsisikan sa autumn madness ng Kyoto-Osaka. Naging jologs sa pagpunta ng Koishikawa park sa Tokyo. At nagmay-i-pray-to-the-shrine sa Asakusa.

Sulit to the 100% ang camera ko. (Kulang na lang me graduation para makapicture at maningil sa mga nanay na proud. Pero Japan pala to. At March ang graduation, hindi sa autumn. Hihi! Masyadong nawili.)

Pero nung Autumn lang yun.

Why naman nasabi ko ito? Kasi patapos na ang winter, inalikabok lang ang camera ko.

Waing ako snow pictures. Waing akong picture ng mga taong nakabalot from head-to-toe ng fur, scarf at kung anek-anek pa. Waing akong pictures ng snowboarders at feeling snowboarders na me snow sa buhok at tabingi na maglakad sa sakit ng wetpaks nila.

(Kasama kase ng winter ang katamaran at winter depression. Kung bababa ba naman sa 10 degrees sa labas eh, gugustuhin mo bang iwan ang iyong beloved heater?)

May I pray to God na sana makahirit pa ako sa ganda (pilit eh) ng winter (kahit malamig). Bigyan sana ako ng lakas na sa pagwalay sa aking heater (at bawasan ko naman yung bill ng kuryente hahaha). At pagpalain ang camera ko na sana’y magamit man lang sya sa panahong ito.

Abangan ang snow pictures!